Uzun zamandır yazmak istediğim bir yazı bu. Eylül 2012’de o müzeyi ilk gördüğüm gün “mutlaka ziyaret etmeliyim” demiş, ama hayatın akışına ayak uydurup gidememiştim. Mayıs yağmurunun şehri serinlettiği bir öğlen hafiften yola koyuldum. Watertown’a gidiyorum, hani geçtiğimiz ay Dzhokhar Tsarnaev’in saklanmaya çalıştığı Cambridge ve Boston’a komşu küçük şehir…
La decisione del governo turco di utilizzare la violenza politica per reprimere manifestanti pacifici è sconcertante dato il ruolo che l’Akp ha avuto in passato nel rompere la morsa che esercitavano sul popolo le istituzioni kemaliste, e le sue iniziative di riconciliazione per risolvere tanto la questione curda quanto quella alevita.
The Turkish government’s decision to use tear gas as a form of political violence to suppress peaceful protesters is puzzling given the AKP’s role in breaking the grip of Kemalist institutions and its reconciliation initiatives to resolve both the Kurdish question and the Alevi issue. Why did the AKP government use state repression? What is the AKP’s logic of violence?
This is not a revolution. This is not the mobilization of the western oriented and secular middle classes only against a popular leader. This is a democratic quest from below to ‘get back to the basics’ against Turkey’s increasingly authoritarian and conservative ruling AK Party and the ideologically driven and impotent opposition parties.
“Irak’ta bugün yüzlerce kişi hayatını kaybetti. Şiiler ve Sünniler arasındaki çatışmalar artarak devam ediyor”. TV spikerlerinin son on yılda Irak’la ilgili haberlerde en çok kullandığı iki cümle muhtemelen bunlar. Zamanla bu durum normalleşti bizim için, alıştığımız için tepki vermez olduk.
May 1. Taksim Square is empty but lots of people are nursing some serious wounds. Workers have traditionally been denied access to Taksim Square on this day, until three years ago that is, when the Justice and Development Party (AKP) declared it a holiday and allowed people to freely celebrate their festival in the Square. People thought that democracy had won out finally, and celebrating Labour Day in Taksim came to stand in symbolically as a break with the old, authoritarian and repressive mindsets of the past.
